Гэта старонка не была вычытаная
A toj, ŭziaŭszy kaciubu:
Szmyk! u chatu, skroś trubū,
I Mikīcichu za czub!
Torhaŭ, smorhaŭ pa pałū,
I pichnūŭ jejē ŭ-smałū!!!
Wotaż tabiē! nia budź łasa!
Hdzież ciapiēr twaja kiełbasa?
Usiō prapała, ŭ-adnu nocz!
(A smałā kipieła procz.)
I, na zāŭtraja, czuć świet,
Mikīcichi użō niet!
Usiā wołaść tut pryszłā:
I, nikoha ni naszłā.
Chatka skroś ziamlū paszłā!!…
Jaża zapisāŭ tu sztuku,
Tym żōnaczkam na nauku,
Szto skarōmnaja tak lubiać :
Za kiełbasū duszū hubiać.
A takīch u nas nie mała,
Wić ciapiēraćka nastała;
Nisztō użō im nia hrech!
Boh i cerkaŭ, paszlī ŭ-śmiech!!
1853.
|}
