lepszaha swajho Ajca hrachami abraziŭ. Hetak żaleć znaczyć żaleć z miłaści.
Hetak żaleić dzicia, kali ŭwidzić ślozy na woczach baćkoŭ, katorym zrabiła prykraść. Hetak żaleić i chryścianin, katory Boha cełym sercam nadusio lubić. Chacia żal nidaskanalny i wystarczajéć da spowiadzi, adnak treba staracca abudzić druhi żal — daskanalny.
Pastanaŭleńnie paprawy.
Zrabiŭszy rachunak sumleńnia i abudziŭszy żal za hrachi, treba jaszcze szczyra pastanawić paprawicca. Chto widzić, szto abraziŭ Boha, — toj musić sabie skazać: „dosić użo hetaha; da hrechu ni wiarnuşia, ja papraŭlusia“.
Hetakaja szczyraja wola wystarczajéć da spowiadzi. Pawinna jana adnasicca da ŭsich hrachoŭ — tak, szto paśla spowiadzi treba bracca za pracu nia tolki kab paprawicca z adnaho hrechu, ale z usich. Dziela hetaha spowiadź pawinna być paczatkam nowaha żyćcia. Ale kalib czaławiek pa słabaści ludzkoj uznoŭ zhraszyŭ paśla spowiadzi, nia budziéć jaszcze heta znakam, szto nia było na spowiadzi szczyraha pastanaŭleńnia paprawy. Czaławiek bywajéć tak słabym, szto siahońnia — szczyra choczyć, a za niekolki dzion zabywajécca na pastanaŭleńnia. Dziéla hetaha nia treba nikoli paddawacca rospa-
