|
І ня спынілася машына,
А ўжо пайшла, мітусяніна:
Хватаюць клумкі пасажыры,
Пад рукі б’юць зайцы-праныры,
Паны складаюць чамаданы,
Лубкі-каробкі, дзе схаваны
Паненак розныя прыпасы
Для завіваньня, для падкрасы,
Каб трохі зьменшыць перашкоды,
Пахібкі матухны-прыроды.
Срэдзь люду рознага і панства
І між усякага убранства,
Відна і дзядзькава апратка,
Пільчак і шапачка-аладка.
Машына стала. Валіць валам
Люд у тунэлі пад вакзалам,
А з ім і дзядзька цісьне збоку
Ад шэрых сьвіт непадалёку.
Яшчэ ніколі дзядзька зроду
Ня бачыў гэтулькі народу,
Паноў, чыноўнікаў багатых,
Такіх таўшчэразных, пузатых,
Што можа-б сьмела зьесьці булку,
Каб абыйсьці гэту качулку;
І выступаюць такім тузам,
Ідуць, ня бачаць ног за пузам,
Аж дол каменны чуць ня гнецца,
Як студзень, карк яго трасецца.
|
