|
Вясны чакаў Міхал з сям’ёю,
Чакаў з трывогаю: вясною
У лясьніцтве йшла ператасоўка
Служачых нізшых, пераходы —
Тут так вялося з году ў годы —
І як ні думае галоўка,
Нічога выдумаць ня можа;
Ніяка просьба не паможа,
Калі на чым лясьнічы ўпрэцца.
— А можа дасьць бог ператрэцца,
І тут гадок ці два пабудзем, —
Сабе ня верачы і людзям
Міхал так думаў, сумняваўся
І тут астацца спадзяваўся.
Ды раз у сэсію Міхася
К сабе лясьнічы заклікае.
«Ну, гэта нешта азначае»,
У Міхала думка праняслася.
І ў канцылярыю ўваходзіць,
Вачэй з лясьнічага ня зводзіць,
Чагось-та важнага чакае.
— Ага, ты тут! Ну, чалавеча,
Зьбірай манаткі і ў Парэчча
За добры час перабірайся!
Перад вялікаднем старайся
Туды, на месца перабрацца.
Жыві там, нечага баяцца.
— Панок, за што? — Міхал пытае: —
|
