Старонка:Pan Tadeusz (1892).pdf/23

I jèżali na jahò dwarè nia moh skarystać
„Jak druhìja, za to wiarnuǔszyś paczàǔ ziamlù aràć,
„A tyja, bolsz warty łaski Wajawody,
„Dasłużỳlisia znàtnaści za ǔsiè pracy hòdy;
„Ja prynamś maju karỳść hetu, szto u majòm domu
„Nikoli z naròk nia chybiǔ nikomu
„Hrecznaścju i cześcju, i mahù skazàć,
„Szto nauki hrecznaści nia łatwa szukàć.
„Nia łatwa, bo nia u tom recz kab nahami mnoha
„Brykàć zruczna, sa smiеcham witàć choć koha;
„Takaja hrecznaść modna, bàczycca kupiеcka,
„No nia nasza szlachocka i nia staraświеcka.
„Hrecznaść usìm nalеżyć i kàżnamu inna:
„Uszàk nia biaz hrècznaści i lubòǔ dziacinna,
„I ǔzglònd muża k’żaniè, ludziam dla aceny,
„I pana dla słuh swaìch — nia jеst biaz admiеny.
„Treba mnoha uczycca kaby nia zbłudzìć
„I nikomu nalеżnaj cześci nia zabỳć.
„Uczỳlisiaż i stàryja: Panòǔ hùtarki wodłuh zwyczaju
„Kasàlisia historyi ròdnaha kraju,
„A piarad szlachtaj żupìłasia ab dziеjkach damowych i pawiеtu;
„Tym spòsabam bratu szlàchcicu dawana prymiеtu,
„Szto ǔsiè ab niom znajuć i nia ważać mała,
„Tak i szlachcic swoj abyczaj dziarżàǔ daskanała.
„Dziś nia pytàj czaławiеka: jakì? chto jahò rodzić?
„Z kim żyǔ? szto rabìǔ? każny ǔsiudy uchodzić,
„Była nia szpiеg kazionny, nia nandzàr biaz kałoszy,
„Jak toj manarch Waspazìàn nia niuchaǔ woś hroszy
„I nia chacièǔ wiеdać adkùl janỳ, z jakoha kraju;
„Tak ciapièr nia choczuć znać czaławiеka z rodu, abyczaju!