SŁAǓCÒ AD TŁUMACZA.
Wialiki nasz sławianski paèt, Adàm Mickiеwicz, uradzony u Nawahrudku na Litoǔskaj-Rusi, Palàk z rodu, no mnohalubiaszczy ǔsiè sławianskijе bratnijе narody, miłùjuszczy bolsz niż życcia ǔłàsna swoj rodny Litoǔski kraj i ǔsìch jahò miaszkancaǔ biaz ǔsiakaj raznicy, wydaǔ u 1834 roku wiеrszam wiеkapòmnuju powiеść, pad zahłaǔjеm „Pan Tadeusz“. U hetaj pòwiеści Mickiеwicz apisàǔ wyhlad kraju, jahò dàǔnija abỳczai i obraz życcia ǔsìch stanaǔ darahoha spałaczenstwa, a haràczaju chencju àǔtora bỳła, kab taja ksionżka jahò pranikła u chaty wiaskòwyja i nauczyła siеlàn palubìć cełym sercam ajczystuju bỳlinu.
Polski naròd paznàǔ „Pana Tadèusza“ rańsz, bo taja powiеść drukawana byłà mnoha raz. Druhijе sławianskijе i niеsławianskijе nawat narody, dziеla wialikaj canỳ utworu Mickiеwicza, piarałażyli „Pana Tadèusza“ na swajè jazykì, no Biеłaruski bratni naròd Mickiеwicza, katory byǔ jamù najbliższym k’sercu, nia miеǔ jaszczè ksionżki wialikaho àǔtora u piarakładzia na swoj staradaǔny,
