„Pámiać jahó u siércy ― da strášnaha sudu,
„Pa wiek za jaho dušu ja malicca budu.
„A kaliž ja slŭžačy, čynóŭ nia dabiŭsia,
„Zato šanawáć stáršych, kabiét nawučýŭsia;
„Gréčnym być — to nawuka, báčycca nia máła,
„Bo, kab nahóju skróbnuć, nia ŭ tom siła stáła.
„Nia ŭ tom kab wyskilácca zubámi krasíwa,
„Nawuka ta pryhódna la kupiécka žníwa.
„Usím sléduje gréčnasć, da ŭsiáku, ináčej,
„Jinakšaja pawínnaść gréčnaści dziciáčej,
„Druhá muža dla žónki pry ludzioch, i pana
„Dla słŭžak, — słówam rožna dla ŭsiákaha stána;
„Tréba dóŭha wučycca, kaby nia zbłudzici,
„I kóžnamu parádkam čésnaść učyníci.
„I stáryje wučýliś: — pánskija hawórki,
„To bylícy a kráji, a ŭ šlachoćki dwórki
„Jak zjéducca susiédy, — da biéłaha swiéta
„Hamóniać, — to bylícy swajahó pawiéta.
„I što ŭsie jahó znájuć, kóžan šláchcic čŭjeć,
„Tož kóžan čeść wysóka ściaražéć, šanŭjeć.
„A ciapiér nia pytájsia, s kahó jon radzíŭsia,
„Atkul pryšóŭ, jak žywié, dyj s kim ažaníŭsia;
„Woś kalí nia danósčyk, kalí nie ŭ siarmiázie,
„S čéściju prynimájuć jahó ŭ kóžnam rázie.“
Tak kážučy, pawióŭ jon ŭ kruh wóčy cikáwy,
Bo choć práŭdaj swiacíli stáraha raspráwy,
Da wiédaŭ što maładziež to nia spadabáje,
Kali chto choć razumnu, dy dóŭhu reč máje.
Ale ŭsie u razdŭmji słuchali hłybókam;
Sudździá Padkamóraha papytáŭsia wókam,
Padkamóry i maŭčáŭ, da wídnaž to była,
Što takája reč Sudździ wiélmi jamu miła.
Zmáŭknuŭ Sudździá, jon kiwáŭ jaščé haławóju,
