„Z Sanhuškaju Maršáłkam, a z námi badziaŭsia
„Hanaráł Majén ŭ póli; z jími zakładáŭsia
„Ja ab maju sabáku; padyšóŭ jich štukaj;
„Na dzíwa piać šarakóŭ uščuŭ adnój sukaj.
„Spráwa ta na Kupískaj dziéjałaś dalínie;
„Kniaź Radziwiłł dasiédzieć nia moh na kanínie,
„Zsiéŭšy abniáŭ jón ščyra, charcícu tu łoŭku
„I pacaławáŭ tréjčy u sámu hałoŭku,
„Paślá tréjčy udaryŭ kalá mórdy blíska,
„Dyj skazáŭ: „budź wialíkaj kniahíniaj z Kupíska“!
„Tak Napalon kniaziámi hanaráłaŭ stáwiŭ
„At miest tych, na katórych siabié chto prasłáwiŭ“.
Taliména, nia ráda słuchać hény swáry,
Chaciéła iścí ŭ pola, i šukáła páry;
Ŭziała łubku, dyj káže: „Wídna, što panóčki
„Rády siadziéć u cháci; ja idu ŭ ryžóčki.
„Čyja łáska jścí sa mnój?“ — Tut swaju hałóŭku
Napranuła chustačkaj iz miáhkaha šóŭku,
Dyj Padkamóra dóčku za ruku chwacíła,
Druhoju sukiénačku krychu padchilíła.
Móŭčkom ŭ hrybý Tadauš za jeju pahnáŭsia.
Sudździí takí ład páni wiélmi spadabáŭsia;
Jość spósab atčurýcca kryklíwaha spóru.
Tož huknié: „Nuž, panóčki, pa hrybý da boru!
„Chto u lésie ryžóček zdarówy pryhládzie,
„Toj wózla krásna pánny pry wiačéry siádzie;
„Sam wýbiare pryhóžu, a kalíž paniénka
„Nájdzia ryžak, — dziaciuká wýbiare radziénka.
„Nuž u ryžki!.. a Wáše, Rótmistr, tut zajmísia
„Wiačéraj, — tólkiž z stałóm ŭ zámak nia niasísia“.
Kaniéc druhój bylícy.
|}
