Старонка:Pesni galby 1910.pdf/37

Плачуць ветры над магілай
С песьняй нуднай і пастылай
Пралетаюць яны ў даль.
Як успомніш кут свой родны,
Непрытульны і халодны,
Сцісьне сэрцэ горкі жаль.

|}