|
СЯБРОМ.
Ой, вы, сябры маі мілы,
Гдзе цяпер вы, дарагіе?
Ці схавалі свае сілы?
Ці ёсць думкі маладые?
Тые думкі, тые мысьлі,
Што нам душу валнавалі,
З-за каторых хмары звісьлі,
За што з нівы нас сарвалі?
Нас з народнай благой нівы
Разагналі па ўсім сьвеце...
Ці здаровы вы, ці жывы?
Гдзе вы, хлопцы? адгукнеце!
Ці збярэмся зноў калі мы
Ӯ нашым бедным родным краю,
Як бы птушкі пасьля зімы?
Гдзе вы, хлопцы? я гукаю!
Не, ня праўда! быць ня можэ,
Каб ня грэла цёпла сонцэ.
Наша праўда нам паможэ —
Блісьне сьвет і к нам ў ваконцэ!
|
