budzie. Jana ciabie i pryhałubić, i pacałuje, a jana heta dobra umieje rabić!..
Astap. Adkul wy heta wiedajcie?
Taras. Ja… nu… ja tak dumaju… Bačyš, para tabie ab sabie padumać… Bo ja, dyk żaniusia!..
Astap. (radasna) Z Domnaju?
Taras. Na licha jana mnie zdałasia! Z Woleju…
Astap. I jak wam, tata, nia soramna nawat hawaryć heta? Jana, dziaŭčyna maładaja, a wy… wy joj tolki świet zawiażacie!
Taras. A tabie što da hetaha? Bačyš, smarkač, baćku rozumu choča wučyć; apiakun jaki znajšoŭsia! Jak ja Zachaču — hetak i budzie!
Astap. Nu pabačym, pabačym, tatka, jak jano tam budzie. Usio heta jašče wiłami na wadzie pisana! (Wychodzić.)
Taras. (Pieradrażniwajučy). Pabačym, pabačym!.. Nia chočaš da Domny ŭ prymy iści — parabkam, żabrakom budzieš. Ažaniusia i ŭsiu ziamlu na żonku pierapišu, a tabie — chwiga pad nos!
(Uwachodzić Wola.)
ŹJAWA XI
Taras i Wola.
Taras. (Da publiki.) Ja tolki ab zanimstwie padumaŭ, a dziaučyna tut, jak tut. (Da jaje.) Dobry
