Taras. Cha-cha-cha! Razumna skazaŭ… (Piotra pacichutku adychodzić, a na swajo miejsca stawić Domnu.) Dyk, każaš, pahładzić jaje… Ale dzie-ż ty?
Domna. Ja woś tutaka!
Taras. Ćfu! Źhiń prapadzi! Woś niačystaja siła! Byŭ Piotra, a z Piotry zrabiłasia baba!
Domna. Nu, dyk što-ż, Tarasik, nadumaŭsia? Lubiš ty mianie, ci nie?
Taras. Dy lublu-ż, lublu, tolki ty taho… cicha… (Chłopcy i dziaŭčata pacichutku ŭwachodziać na scenu.)
Domna. I ażenišsia sa mnoju?
Taras. Ażaniusia, ażaniusia! (Da publiki.) Kali walać durnia, dyk walać!
Domna. Pabażysia!
Taras. Dy kab ja na hetym miejscy skroź ziamlu prawaliŭsia!
Domna. I na pačastunak da mianie prydzieš?
Taras. Prydu, prydu.
Domna. Prychodź, sakolik, prychodź, soniejka majo! Durni chłopcy, zabrali kurycu, a kiłbasy na palicy nie zaŭważyli. (Piotra wychodzić.) reč!
Taras. Waranaja kiłbasa? Hm… heta dobraja
Domna. Waranaja, waranaja. Dyk prydzieš, hałubok moj siwieńki?
Taras. Prydu, prydu, maja ty kiłbasačka! (Hładzić Domnu, a jana jaho.)
