ŹJAWA XIII
Tyja i Domna.
Astap. A woś jakaja!
Taras. Ludcy, chto ŭ Boha wieruje, ratujcie! Karawuł! (Chawajecca pad stoł.)
Domna. Ach ty, zładziuha, praklaty. Kożny dzień prysiahaŭ, što mianie lubiš, bažуŭsia, što ażenišsia sa mnoju, harełku maju što dnia smaktaŭ, kiłbaskami zakusywaŭ, syrkom častawaŭsia a ŭ swaty da druhoj! Na-ż tabie, wałacuha kiłbasku, na tabie syrok, na, na!! (Bje Tarasa pad stałom.)
Taras. (pad stałom.) Ratujcie, ratujcie!!!
Hanna. A ty što za adna ŭ majoj chacie?
Piotra. Ciotka, lepš nia rypajsia, a siadzi cicha, dyk nia budzie licha!
Domna. Bażyŭsia, prysiahaŭsia, a siahońnia… (płača.) Taras. (Z pad stała.) Heta nia praŭda!
Domna. Što! Nia praŭda! Woś tabie nia praŭda!! (Zamachhiwajecca bić, Piotra ustrymliwaje.)
Dziamjan. Tut nia ŭsio jasna. Taras wyłaź!
Taras. Prahaniecie wiedźmu, dyk wylazu…
Domna. Ach, kab ty sprucianieŭ, ciapier ja tabie wiedźma, a ŭčora i hałubka, i zoračka i… (Płača.)
