Pratas. I ja!
Domna. Niachaj żenicca sa mnoju.
Hanna. Niachaj biare maju Wolu.
Pratas. A mnie niachaj zapłacić za toje što swatam byŭ, a harelki nia piŭ. (Uwachodziać Wola i Astap.)
ŹJAWA VI
Tyja, Wola i Astap.
Daniła. A woś i dziaŭčyna!
Wola. Panie wojcie, ja pryšła z skarhaju na Tarasa!
Hanna. A tabie što tut treba?
Wola. Swatoŭ prysłaŭ, ja ručniki padała a jon uziau dy ŭciok, abiacaŭ pole apisać… (ślaźliwa) źniasławiŭ mianie…
Hanna. Woś, dyk razumnaja dziaŭčyna! Chto-z-by heta moh padumač…
Daniła. A ty, Astap, čaho?
Astap. Ja pryšoŭ baranić baćku: usie proci jaho, dyk ja choć adzin budu ŭ jaho abaronie!
Taras. Woś dyk chłopiec… Maja kroŭ! A ja i níe spadziawaŭsia!
Daniła. (rečytaciŭ) Što-ž, Tarasie ażanisia!
Domna. Za rozum choć raz waźmisia.
Taras. Maŭčy wiedźma, adčapisia!
