Domna.
Światy Boża nie pamoża
Da mianie tulisia!
Usie.
Taras, Taras, wybiraj
Swatoŭ nowych pasyłaj.
Hanna. Panie wojcie, jak-ża budzie? Ja-ż wialikija straty paniesła: pačastunak pryhatawała, a dziaŭčyna ručniki padała…
Daniła. Moża ty, Wola, adkażaśsia ad Tarasa?
Wola. A chto-ż mianie ciapier woźmie?
Daniła. Bačyš, stary, jakoj ty kašy nawaryŭ — nawaryŭ, dyk i raschlobywaj ciapier!
Astap. (Da Tarasa.) Što-ż, tatka, biada. Jaki tut znajści ratunak!
Taras. Synok, ratuj! Usio pole apišu tabie!
Astap. Kab usio było dobra, dyk chiba mnie moża ażanicca z Woleju, bo kali padaduć u sud, kiepska budzie.
Taras. Żanisia, synok, żanisia i to, jak najskarej, bo kali jašče raz baby woźmuć mianie ŭ pieraplot, dyk nia wytrymaju!
Daniła. Što-ż nam zrabić z dziaŭčynaiu? Treba znajści, jaki ratunak!
Taras. Niachaj moj syn, Astap, żenicca z joju!
Hanna. A pole apišaš jamu?
Taras. Apišu…
