Старонка:Prapau chalavek 1913.pdf/24

Чужэніцэй - гэтым сьпевам
Маладой красы-вясны,
Жыцьця радасным напевам,
Хмаркам неба-глыбіны.
Збоку Нёман гойдаў воду,
Залацілась ў ім жэрства...
Толькі труп той ганіў згоду,
Смуціў образ хараства.
Трошкі далей, пад хваінай,
Дзе лес к Нёмну падступаў,
Сівы дзед сядзеў з дубінай,
Труп Яхіма вартаваў.
Перад ім дымок ўздымаўся
Тонкай сінею струёй,
Скрозь галінкі прабіваўся
І над лесам разсьцілаўся
Чуць заметнай пеленой.
А на гладкім пні хваёвым
Поруч з дзедам сеў лясьнік.
Малозначным рэдкім словом
Гаварыў з ім вартаўнік.
-Дзесяць дзён быў пад вадою! -
Дзед панура гаварыў:
- Жонку кінуў сіратою
І дзяцей пасіраціў. -
- Так, дзядуня, не пытае
Сьмерць паганая у нас, -
Косіць ўсіх, не разьбірае,
Не гаворыць пра свой час.
Паменяўшыся словак парай,
Зноў маўчком яны сядзяць
Над іх думкай чорнай марай
Вісьне смертная пячаць