Гэта старонка не была вычытаная
Грушы сапежанкі.
---
- Слухай, Косцусь, што скажу я:
Папасі авечкі,
Мо як дзядзьку абману я,
Скрадуся з-за грэчкі,
Ў сад залезу, сапежанак
Пазуху нарву я;
Сакаўных такіх, братанак!
А нуж, пашанцуе.
Эх, на грушу як ўзьбяруся,
Ось мы забалюем!
Ашукаем і Пятруся
І груш пакаштуем. -
І Алесь зірнуў у вочы,
Хітра засьмеяўся.
Костусь быў да груш ахвочы:
- Ну, йдзі, ды не баўся! -
Хлопцы стадка пільнавалі
Блізка каля дому,
І спакою не давалі
Дзядзьку іх старому.
