Старонка:Skrypka biełaruskaja (1918).pdf/21

Гэта старонка не была вычытаная

Čysta, čysta pa ŭsim poli,
Až na sercy hryzuć boli.
A hdzie-ž zieleń a hdzie stužki,
A hdzie-ž pieśni, a hdzie ptuški…
Usiudy staraść, smutak wieje.
S chmarak drobny doždžyk sieje.
Sonko nizka češe kosy.
Dubniak smutny staić bosy.
Łužok žoŭty. Zahon šery.
Reki kryje ladok bieły.
U lesie swišče, wiecier płače.
Pa biarozkach sojka skače.
Sawa hudzie, wabić zajcaŭ.
Pryraŭniaŭšy, pahladzieŭšy
Naše žyćcio. Wieś samleŭšy
Prymknuŭ wočy, baču twary
Usio znakomy: pry aŭtary,
Na chryścinach, na wiasielli,
To na jhryščy, to ŭ kaścieli,
To pry pracy, to pry pieśni:
A tut ślozy, tut baleści.
Tut mahiły, tut i truny
Tut hramnicy, tut całuny…
Niejko piekło, niejka kaša!
A hdziež ščaście, ludcy, naše?

|}

SUSIEDZIAM U NIAWOLI.

At swaich chat, at swaich niŭ,
Ad ŭsich bratoŭ, chto tolki žyŭ
Niasu ślazu, niasu ja stohn,
Niasu nahajak carskich zwon.
U nas tam noč, u nas tam stuk.
My aciamnieli at strašnych muk.