ВѢСИТЬ, важыць.
ВѢСОВЩИК м. важнік.
ВѢСТОВОЙ м. нарок, нарочны.
ВѢТВЬ ж. атожылак, летарасьць дрэва з сука; галіна, галінка, голька, сук.
ВѢТВИСТЫЙ, багаты вецьцям; галінясты, расахаты, сукаваты.
ВѢТЕР м. вецер, ветранны, ветрыва, ветрыць.
ВЕТРИЛО ср. лаштыр, ластыр. Даўней на Дзьвіне ўжывалі назоў ластыр, зам. цяп. „парус“. Ластыр рабілі кліном, шырокім канцом трыкутніка ўніз.
ВѢТОШКА ж. старызна.
ВѢТХІЙ, стары, друзлы, пракаветны; вётхі. (Дрыс. пав.).
ВѢХА ж. вяха, вяшыць.
ВѢШАЛКА ж. пры вопратцы шнурок да вешаньня вопраткі — гіцаль, пачапельчык; прыбор да вешаньня вопраткі — градніца, расаха, шортніца, шарагі.
ВѢЩІЙ м. каму ўсё ведама і хто весьціць будучыну; ветны, веціць, арх. вешчы.
ВѢЯТЬ агульн. слав. веяць, венуць. Павень ветру з далёкага краю (нар. песьня); вейны, павейны.
ВЯЗАТЬ, агульн. слав, вязаць, зьвязывацца, вязацца.
ВЯЗАТЬ, рабіць кручком з нітак назуткі, рукавіцы і інш; рубіць, румбаваць; Румбаваныя пяршчаткі, рукавіцы.
ВЯЗИГА, сухія жылы з буйнай рыбы; вязыга.
ВЯЗНУТЬ, топнуць у гразі; гразнуць, гразкі, паграз.
ВЯЗ дрэва Ulmus Effusa; бераст.
ВЯЛИТЬ што, сушыць на ветры што еміннае, мяса, рыбу; чаўліць, чаўляніна, чаўлы — сухі; сяўрыць, прасяўрыць — высушыць на марозным ветры.
