Пожыр або пошыр, корм для скацежы. Лета мокрае, дык пошару, пожыру прыдзецца дакупляць (аб сене і саломе).
ЖРЕБІЙ м. кон, канаваць, наканована, канавацца.
ЖРЕЦ м. паганскі сьвятар; духоўнік не хрысьціянскай веры, аўтарнік, валхвец.
ЖУЖЖАТЬ. выдаваць голас падобны да разцягнутага ж або з, надобна шчумялём, пчолам; бзычэць, бунець, брынець, дзунець, зыкань. зучэць, гімець.
ЖУИРОВАТЬ франц. вясёла жыць, пацешацца жыцьцём, праводзіць час на сьвецкіх забавах гуляць, гуляка.
ЖУК м. агульнае названьне каляна крылай жамяры; жук, жучок, жучаўка. Жукавіна, жукавінка, вочка, шчыток у пярсьцёнку. Пярсьцёнак з адамантавай жукавінкай.
ЖУПЕЛ м. гаручая смала, гарачыня і сморад; сопар.
ЖУРАВЛЬ м. вялікі птах заводу чапель; жураў, журава, журавы, журавель. журавіха, жораў.
ЖУРНАЛ м. франц. дземннік, штодзенная запісь.
ЖУРНАЛИСТ м. ф. выдавец, рэдактар часопісі.
ЖУРНАЛИСТИКА, часапісьменніцтва.
ЖУРЧАТЬ выдаваць ціхі аднастайны голас, гаворыцца аб цякучай вадзе; дзурчэць, дзунець, дунець.
ЖУЧИТЬ каго, жуціць (ад „жуткі“ страшны), зн. страшыць, прабіраць лаяць.
