ИНОК м. ИНОКИНЯ ж. законнік—ца; паслушнік—ца.
ИНОМЫСЛІЕ ср. інамыснасьць, інамысна.
ИНОПЛЕМЕННЫЙ, чужаплемны, чужаплемнік.
ИНОРОДНЫЙ, чужародны, чужароднік.
ИНОСКАЗАНІЕ ср. алягорыя, іносказ, інасказны.
ИНОСТРАННЫЙ, чужаземны, чужаземнік.
ИНОСУЩІЙ, рознародны, рознаісты.
ИНОЦВѢТНЫЙ, другабарвісты, другаколерны.
ИНОЯЗИЧНИК, чужамоўнік.
ИНСИНУАЦІЯ ж. лац. тайная абмова, падбураньне; інсынуація, брахня.
ИНСПЕКТОР м. лацін. дастойнасьць надаваная даглядчыку, загадчыку пад чым; інспэктар, інспэкція.
ИНСТАНЦІЯ ж. лац. ступень, у значэньні высшага, сярэдняга ці нізшага месца суда; інстанція.
ИНСТИНКТ м. лац. несьвядомая ўнутранная пабудка паводле якой паступаюць зьверы; інстынкт, пабудка.
ИНСТИТУТ м. франц. выхаваўчая вучомная установа; інстытут.
ИНСТРУКЦІЯ ж. лацінс; наказ, інструкція.
ИНСТРУМЕНТ м. лац. усякая ручная прылада ці устройства для якой колечы работы, пачынаючы ад касаргі (рычага), нажа і сякеры, да компаса і тэлескопу прылада, інструмант.
ИНСУРЕКЦІЯ ж. лац. бунт, паўстаньне.
ИНСУРГЕНТ м. лац. паўстанец, бунтар.
ИНТЕГРАЛ м. мат. лац. аканечная сызмерная вялічыня ў тасунку да несканечна малой яе часьці дыфэрэнціялу; інтэграл.
ИНТЕЛЕКТУАЛЬНЫЙ лац. умысловы, духовы і разумны; інтэлектуальны.
ИНТЕЛИГЕНЦІЯ, разумная адукаваная часьць жыхарства; інтэлігенція.
