КОЖЕВНИК м. майстар які вырабляе скуры; гарбар, гарбарскі, гарбарства, гарбаваць; скураль, скураласкі, скуральнік, што вырабляе цьвёрдую скуру; кажар, кажанік, што вырабляе касматыя скуры. Аддаў гарбару у гарбарню выгарбаваць скуру на боты, а ён мне скураль з яе зрабіў. Кажарнік наш псуе толькі аўчыны.
КОЖУРА ж. расьцінная скурка на пладах; скажурка; шалупіньне, шалупка, шалупа; лузга. Наскрабалі цэлае вядро шалупіньня з бульбы, цыбулі. Скупы шалупінкі шкадуе. Палузгай гарох, а лузгу ссып у памыйніцу. Боб мае цьвёрдую скажурку. Арэхі лузгаюць і лузгу палюць.
КОЗА ж. агульн. слав. каза, казіца, козка, казёл, козьлік, казіны, казуля; дзікая каза, сарна; козьліцца, упірацца, не паддавацца; злавацца; казытаць, шчакатаць, курціняць разстаўленымі пальцамі, казлы драць, ванітаваць, рыгаць, варацаць.
КОЗНЬ, КОЗНИ, хітрасьці, зломэтныя подступы; подступы, напасьці.
КОЗЫРЬ м. у картах; козырь, казырны, казыраць.
КОЗЫРЕК м. стрэшка пры шапцы, ад сонца; казырок.
КОЙКА ж. ложка, ложа. Ложка, ня лыжка — служыць да спаньня, а не да ежы.
КОКОРА ж. бервяно з каранішчам загнутым каленам да будаваньня вадаплаваў; кніца, вакорына, вакора, касапеліна.
КОКАРДА ж. фр. стужка зложаная петлямі і зборкамі; кукарда, кукардка.
КОКЕТКА ж. фр. жанка якая баламуціць мужчын, крэпка старецца падабацца; баламутніца, баламутка.
КОКЛЮХА ж. драўляны пабавень да разьбіваньня камоў зямлі; кука, кокаць, кокнуць.
КОКЛЮШ м. фр. дзяцінная хвароба, кашаль з удушшам; коклюш, кыхтар (Шарашэва).
