КОПОТУХА аб жанках, якая капаецца, капорсаецца, стараючыся прыспароміць што ў хату; тупатуха, топаць, тапаніна.
КОПЧИК м. наплечная, азадная костка ў птахаў; аканечнік хрыбетніцы ў чалавека загнуты ў сярэдзіну; купрык.
КОПЫТО ср. рагавая павалока на нагах нек. жывёлаў; капыт, капыто, капыты, капыткі, капыцісты, капыціцца апошняе гаворыцца ў значэньні зваліцца, зьбіцца з ног, пасьці: скапысьціцца.
КОПЬЕ або КОПІЕ ср. абасечна вострае жалезца на дрэўку; копія, капійнік.
КОРА ж. спаверхная павалока на дрэве; кара, карыца, карысты, ліповая кара называецца лубам.
КОРЯВѢТЬ, скарузнуць, заскарузлы; скорбнуць, заскорбнуць; карэць, карэлы; каржавець, каржысты, пакрыты тоўстай крэпкай карой.
КОРАБЛЬ м. карабель, карабельны, карабельнік; вадаплаў.
КОРАЛ м. караль, каралёвы, каралі,
КОРДОН м. фр. шнур на якім ганяюць каня кругом сгаўба; ваярская варга ланцугом.
KOPEKTOP м. лац. хто займаецца папраўкай памылак у друку; карэгатар, карэгаваць.
КОРЕЛЬСКАЯ БЕРЕЗА ж. ракітавая бяроза.
КОРЕНЬ м. карэнь, каранішча, карані, каранець, карашкі, каранасты; каранік, вулей с дзюплаватага прыкарэнка пня; караніць, каранець.
КОРЕСПОНДЕНЦІЯ м. фр. ліставаньне.
КОРЕННОЙ м. які знаходзіцца каля карэньня; вакорны, вакорына; вакорак, бочка расьпілаваная на двое.
КОРЗИНА ж. карзіна, карзінка, карзіначка; кашала, кашолка, кашолачка. Карзінай і кашалой называюць плецены кораб з лучыны, плецены з пруткоў — кош, кошак; з лубу — лубянка.
КОРИДОР м. фр. праход, калідор.
КОРИНКА ж. дробныя чорныя разынкі; карынткі.
