ЛОКАЛЬНЫЙ лац. мясцовы.
ЛОКОМОБИЛЬ аб машыне, паравік.
ЛОКОМОТИВ м. фр. паравоз, цягнік. Памылкова часам пішуць цягнік у значэньні цэлага зял. дарожнага поезду, гэтае найме абазначае толькі машыну якая „цягне“.
ЛОКОН м. ням. закручанае пасмо валасоў; павітка; сукраць, ад сучыцца, зьвівацца; завіток.
ЛОКОТЬ м. агульн. слав. локаць, локці, лакцяваты. Лакцявая косьць: жбіца; само вострыва локця — жбік.
ЛОМАТЬ агульн. слав. ламаць, ламацца, ломкі, ламлівы, ломіцца; ламанік; ламанец, адломак чаго колечы; храпаць. Пахрапаў услончык, стол.
ЛОМКІЙ, ламучы, ломкі; храпкі; крохкі.
ЛОМОВИК м. вазец цяжкіх рэчаў; панараднік.
ЛОМАНЬ, збор паламанага; ламацьцё; ахрапья, гаворыцца аб наламаных расьцінах.
ЛОМОТА ж. тупая боль у касьцёх; ламота.
ЛОМОТЬ, адломак чаго; ламанік, ламанец. Расійцы „ломоть“ кажуць і на адрэзак хлеба, фрукта; па нашаму гэта будзе: ськібень, ськіба, ськібка; луста, лустка, лусьцік; скрыль, скрылёк.
ЛОМТИК, скрылёк, лусьцік.
ЛОМТЕВОЙ, луставы, скрылявы.
ЛОМТИТЬ што, лустаць, скрыляць.
ЛОМБАРД м. чуж. пазычковая установа, дзе выдаюцца грошы пад заклад рэчаў; закладніца. Так гэта установа названа і ў некатарых старадаўных дакумантах.
ЛОМКА, аб хваробе, ламота; аб ламаньні рэчаў — ламежа.
ЛОМАТЬСЯ, выкрыўляцца, капрысіць; качапэрыцца, карэдзіцца.
ЛОПАСТЬ ж. шырокі і плосьмы канец; ніжняя часьць лапаты, вясла; лаптыр, лаптырок; лапатка; пелюсьць.
