|
Nito czort, nito chort, |
Hładka Marcysia, pokojowa, po długich ceregielach wypytywań w czeladnej, zgłosiła: „Zdajetsa to budzie usio szto możno zdumaci, czy pobaczyci“; reszta już ja sam downioskowałem. У старой нашай пісьменнасьці сустрачаем лацінскае, аб’ект, аб’ектыўны.
ПРЕДМОСТЬЕ ср. перадмосьце.
ПРЕДМѢСТНИК—НИЦА, папярэднік—ніца.
ПРЕДНАЗНАЧАТЬ што, каго куды; празначаць, празначаньне, празначацца.
ПРЕДНАЙМЕНОВЫВАТЬ, даваць каму зараней мяно, прозьвішча, наўмяновываць.
ПРЕДНАМѢРЕВАТЬСЯ, спаманацца, замышляць.
ПРЕДНАМѢРЕННО, размысна.
ПРЕДНАМѢРЕН, пражыць зіму у горадзе, маніцца.
ПРЕДНАЧАЛЬНЫЙ, які быў перад пачаткам; пракавечны.
ПРЕДНАЧЕРТАТЬ што, накрэсьліць наперад; празначыць, перадакрэсьліць.
ПРЕДНІЙ црк. пярэдні, першы.
ПРЕДОГРАЖДАТЬ каго ад чаго; ухаваць, абахоў.
ПРЕДОЗНАЧАТЬ што, наўзначаць.
ПРЕДОК, прабацькі і праматкі; дзяды, прадзеды; прашчар, прашчары. Нашы дзяды не знавалі бяды. Нашы дзяды гэтага няведалі і мы няхочамо ведаць. У новай пісьменнасьці сустрачаем новатвор: продкі, але народная мова гэтага слова ня знае. Народ у значэньні „предки“ ужывае словы: „дзяды“, „прадзеды“, „прашчары“, а для змацненьня выслову дзяды-прадзеды. Восенскае і веснавое сьвята „Дзяды“ у нас народ разумее як сьвята, памінкі па сваіх папярэдніках, якія раней жылі, а знача сьвята гэта ў перакладзе на расійскае будзе „предки“.
