СНАРЯЖАТЬ што, каго; прыспасабляць—ляцца, прыспасобленьне, прыспасобка, прыспасобны, прыспасобнік—ніца, прыспасоблівы; прыладжаць—дзіцца, прыладжаньне. Прыспасобіў, прыладзіў ужо саху, калёсы навясну. Прыспасобіць каго ў дарогу. Умелі ўзгадаваць, умейце і да жыцьця прыспасобіць.
СНАРЯДИТЬ каго чым; узасобіць. Узасобіць войска абозамі, ежай і адзежай.
СНАРЯД, рэч як прылада ў рэмясьле, промысьле, умецтве: прылада. Сьлясарскія, стругарскія прылады. Без прылады — як бяз рук.
СНАСИЛОВАТЬ каго, прыняволіць, прысілкаваць.
СНАСТЬ ж. начыньня. У краўца начыньня; (чым ён „чыніць“, ад „чын“ работа, дзейнасьць): іголка, нітка, напалак, пегель; у лаўца начыньня: запасткі, стрэльба; у стругара (сталяра): стругі, далоты, пілы, і г. д.
СНАЧАЛА прысл. спачатку, знова. Спачатку падумай, а пасьля скажы. Пачынай знова.
СНАЩАТЬСЯ, снадзіцца, аснада, рас.: „оснастка“.
СНЕВОЛИТЬ каго, зьняволіць, зьняволеньне, зьняволя. Бяда зьняволіла ў жэбры ісьці. Бацькаўская зьняволя прымусіла жаніцца.
СНЕСТИ што, зьнясьці, знасіць; зносьць, цярплівасьць. Ужо зносьці няма цярпець далей.
СНЕТОК м. рыбка Osmerus eperlanus; стынка.
СНИГИРЬ, птушка Loxia pyrrhula, гіль. Гіліць, прыслужываць каму паводле ўмовы гульні; гіль, навічок, практыкант, новы ў навуцы, ў вучэньні; гілёк, насок у начыньні, прыкладам у чайніку; агіляцца, марудзіць, гультаіць, унікаць шчырай работы; блазнаваць.
СНИЗАТЬ пацеркі на шнурок, зьнізаць.
СНИЗУ прысл. зьнізу. Зьнізу мокра, зьверху золка. Зьнізу белы, зьверху чорны.
