С’ѢСТНОЙ, емны.
С’ѢДОБНЫЙ, емінный, ядомы, емны.
С’ѢЗЖАТЬ, зьязджаць—джацца, зьездны, зьезд.
С’ЯКШАТЬСЯ з кім, зьнюхацца.
СЫВОРОТКА, рэдкая часьць кіслага малака; сырватка, сырватны.
СЫЗЗАРАНЬЯ, спазараньня.
СЫНОВІЙ, сыноўскі.
СЫПУЧІЙ, сыпкі, сыпацца, сыпец. Слова „сопкі“ (аб фруктах, бульбе) азначае „давкій“. Сопкая бульба, дуля.
СЫПЬ, высыпка, высыпісты.
СЫРОЙ, макраваты, процілеглае паняцьце сухі; вогкі, вагкаваты, вогкасьць, волага.
СЫРОПУСТІЕ, апошні дзень запустаў; запусты. У Горадзеншчыне называюць: багускі.
СЫРТ м. татар. мель, якая разьдзяляе вадуа прыкл. сутокі двох рэк; грыва, грыўка.
СЫСКИВАТЬ што, вышуківаць—кацца.
СЫСК, шуканьне вінаватага, судовыя допыты і нагляд; апасока, апасочны, апасочнік.
СЫТЫЙ, сыты, які наедзены, а такжа, які тучны; сытны, які добра насычае; сыцець, станавіцц, больш тучным; сыціць, карміць, рас. „питать“; сыць, корм, страва, ежа, а такжа рас. „питательность“.
СЫЧУГ м. адзін з чатырох жалудкаў жвачных жывёлаў, гаворыцца аб цялячым жалудку, які сыравары кладуць ў прэснае малако каб сселася; кіндзюк, кізюк, кісюк.
СЫЧЬ, соўка, вялічынёй з дразда; пушчык.
СЫЩИК м. апасочнік; шпег, шпік.
СѢВЕР м. адна з чатырох старон сьвету, супроцьлеглая поўдню (іраю); поўнач; сівер.
СѢВЕРЯК м. сьцюдзёны паўночны вецер; сівер, сіверна; сяўрана аб пагодзе, суха і ветранна;
