Пададзены вышэй рэестр спамылак друку абыймае важнейшыя спамылкі ў літарах і націсках. У гэтых папраўках прапушчаны даволі лічэбныя спамылкі ў знаках, дзе паложана—, замест—; або . (точкі) ці наадварот, якія кожды чытач лёгка сам заўважыць. Апошнія спамылкі пракраліся дзякуючы двом прычынам: а) наборшчык ў друкарні меў свае касты ў памяшчэньні, дзе ня было вокан, набіраў тэкст і правіў спамылкі пры электрычнай лянпачцы ў дадатку мала старэнна; б) мне самому прыходзілася пісаць і разам рабіць карэктуры, а апошнімі часамі пачалі вочы адмаўляцца па даўнаму служыць.
Яшчэ перад выхадам у сьвет Слоўніка зьвярнулі мне увагу на правопісь расійскіх слоў: у мяне пісана—колегія, колекція, комуникація, комунизм, коректор, кореспонденція, лекарь, масивный, але—масса) миліон, мисія, мисіонер, паралель, пасив, а не: коллегія, коллекція, коммуникація, коммунизм, корректор, корреспонденція, лҍкар, пассивный, милліон, миссія, миссіонер, параллель, пассивъ.
Гэты правопіс узяты мной у Даля, які кажа; „буквы“ р іс никогда не сдваиваются, какъ довольно твердыя по себҍ; а далей дадае: „почему и пишу касиръ и даже рускій и даже рускій и Росія“. Гэтак сама аб слове лекарь кажа: „пишутъ лҍкарь и лекарь, лҍчить и лечить и Я беру второе“…
Хто праў—Грот ці Даль,—не бяруся судзіць.
Літэратура, якой я карыстаўся пры пісаньні:
Носовичъ. „Словарь бҍлорусскаго нарҍчія“ СПБ. 1870. Выд. Акад. Наук.
Ф. В. Ржыга „Сравнительныя этимологическія таблицы славянскихъ языковъ“ СПБ. 1878.
Проф. Миклошичъ. Краткій словарь шести славянскихъ языковъ (русскаго съ церковно-славянскимъ, болгарскаго, сербскаго чешскаго и польскаго) а также французскій и нҍмецкій. Вҍна 1885 г.
