А як песьня панясецца — Колькі ў песьні той нуды! Уцякаў-бы, бег, здаецца, Сам ня ведаеш, куды.
Край наш родны, бедна поле! Ты глядзіш, як сірата, Сумны ты, як наша доля, Як ты, наша цемната!
1906 г.
|}