Гэта старонка была вычытаная
Двое дзетак з краю —
Бедныя сіроткі!
Цяжка будзе, знаю,
Вам, мае блазноткі!
Ззаду дзед сагнуўся, —
Нудна, жаль старому.
Падышоў, вярнуўся
Скора поп да дому.
О, мой братка родны!
Ой, мужык ты бедны!
Ўсё жыцьцё галодны,
Худы, чорны, бледны.
Хто табе уважыць?
Хто паспагадае?
Сушыць доля, пражыць,
Гне, не аглядае.
Біўся ты, як рыба,
Часу ты ня ўседзіш..
У зямельцы хіба
Шчасьце ты угледзіш.
А памёр — ні знаку,
Звон адзін пазвоніць.
Ў яму небараку
Кінуць, пахароняць…
