|
Бабёр устаў даволі рана,
Яшчэ і зьмены[1] ня было.
Ўсю гэту ноч ён спаў пагана,
А колькі думак праплыло,
То аднаму Бабру вядома
Ды тым пахілкам-бедаком,
Хто, як Бабёр, ня мае дому,
Ня мае ў людзі выйсьці ў чом.
Глыбока спаў астрог пракляты,
І сам Алейчык[2] спачываў
І сьніў цэйхауз і бушлаты[3],
Падвал, дзе шум ён падымаў,
Дзе ён адзін парадкі знае,
Усіх аматар ашукаць.
Бабёр тымчасам з нар спаўзае,
Ідзе „парашку“[4] „прывітаць“.
Ў „ваўчок“[5] зірнуў скроз карыдору,
Пачухаў сьцёгны і жывот…
- ↑ Зьмена астрожнай стражы звычайна рабілася ў шэсьць гадзін раніцы і ў шэсьць гадзін вечарам.
- ↑ Алейчык — прозьвішча стар. надзірацеля.
- ↑ Бушлат — арыштанская адзежа з грубага сукна.
- ↑ „Параша“ — начны цабэрак для арыштантаў.
- ↑ „Ваўчок“ — дзірка ў дзьверах.
|
