Гэта старонка была вычытаная
Маладых ялін і хвояў
І бяроз пахучых.
Жаль расстаньня сэрца кроіў,
Горкі жаль, пякучы.
Я спыніўся. Сэрца млела
Сьцішна стала ў лесе,
Толькі лісьце шапацела,
Як той дождж па стрэсе
Ў вечар восені пастылы,
Ў мрок спавіты шэры.
Як зьнікаў твой вобраз мілы,
Дарагі бяз меры.
1915 г.
|}
