Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/49

ПАД НОВЫ ГОД

(1914 г.)

Ноч глухая, цьма, завея,
Ня відно і сьвету.
Толькі сьнег адзін бялее,
Ў шэрань лес адзеты.

Ні праезду, ні праходу,
Белы пыл у полі,
Як-бы тут дарожак з роду
Ня было ніколі.

Сьвішча, плача і галосіць,
Вые завіруха.
Хаты, гумны, — ўсё заносіць
Гурбамі наглуха.

Цісьне, крэпіць халадзішча,
Проста ліпнуць вочы.
Божа, што тут за ігрышча,
За сьмех патарочы!

А хто ходзіць полем-логам
Ў сьнезе па калені?
На пакуту, бачна, богам
Выгнаны два цені.