Гэта старонка была вычытаная
Ці зьвялася, ці пануе
Памяць ваша ў сьвеце,
Як кахае, як шануе
Вас патомства-дзеці! —
Так сказаў стары, і годы,
Добрыя і злыя,
Замільгалі, бы ў нягоды
Лісьці залатыя.
Годы з напісам чырвоным
Паасобна сталі,
Множствам страшным, нязьлічоным
Пушчу запаўнялі.
А іх напісы гарэлі
Слупам агнявістым,
Ад іх неба чырванела,
Пушча з сьнегам чыстым.
Годы добрыя нясьметна
Сталі ўсе па чыну,
Цьмяна, бледна, чуць прыметна,
Зьліўшыся ў раўніну.
І выходзіць цень бясшумна,
Глуха дакладае:
— Я напоўніў людзям гумны,
Бо я — год Раджаю.