Гэта старонка не была вычытаная
ЮРАЙ
Янка, Янка! што віляеш?
Каго за нос водзіш?
Ці мяне за дурня маеш?
Што ты плот гародзіш?
Ты араў тут? —
Зноў пытае
З самага пачатку.
Янка ўсё на вус матае,
Адказвае гладка.
А як толькі аб сядзёлку
Гутарка кранецца,
Кленчыць Янка на падолку,
Божыцца, клянецца
Жонкай, дзецьмі, сваёй скурай,
Што сядла ня бачыў.
Як ні біўся, Янкі Юрай
Не пераіначыў.
Праз дзянькі тры ці чатыры
Ідзе Янка ў краму,
Хваліць там сядло бяз меры
Крамніку Абраму.
ЯНКА
Вось, Абраме, штучку маю —
Сто рублеў за вочы!
— Ну, ну, Янка? — той пытае,
Да тых штук ахвочы.
