Гэта старонка не была вычытаная
ЯНКА
Эх, сядло ёсьць! каб ты згледзеў,
Каб ты знаў, Абраме,
Ты-б дагэтуль і ня ўседзеў
Ў гэтай бруднай краме.
Адно золата — страмёны,
Срэбра так і грае,
Само ўсё, як ёсьць, чырвона —
Вочы адбірае! —
Так Абрама падбухторыў —
Знаць, гандляр харошы,
Што той нават i ня спорыў,
Лічыць Янку грошы.
А назаўтра ранічкою
Па сядло йдзе тое.
ЯНКА
Што ты, Абрам, бог з табою!
Дзе сядло? Якое?
Стаў там Янка сярод хаты,
Вырачыўшы вочы.
Строіць дурня так зацята,
І не зарагоча!
АБРАМ
Кінь ты жарты, чалавеча,
Бо тут жарты не дарэчы.
Аддай грошы ці сядло,
Каб падобраму было.
