Гэта старонка не была вычытаная
І людзей-бы пан спытаўся —
Гэта-ж быць ня можа!
І чаго ён прывязаўся?
Божа ты мой, божа!
Звар‘яцеў Абрам і годзе!
Сам круцель ён, сам ён злодзей,
Каб з яго выперла дух!
Ён гатоў сказаць, дабродзей,
Што на мне яго кажух!
АБРАМ
Ну, а чый-жа?
ЯНКА
А што, пане?
Вось і вер Абраму!
ПАН
Вон, Абраме! вон, галгане!
І прагнаў за браму.
ЯНКА
Вось дай божа пану панства —
Змучыў гад пракляты.
Як пачаў жыць ашуканствам,
Янка стаў багаты.
1911 г.
|}
