Гэта старонка не была вычытаная
А Лявон адно гукае:
— Выцінай, бубні, раві!
— Ойча! — дзяк папа штаўхае: —
Не ўстаю—благаславі! —
Поп стаіць, што раз дабрэе,
Шапка споўзвае са лба,
І рука сама дурэе
Каля правага клуба.
У куток ён кій стаўляе,
Барадою сьцеляпнуў
Ды хламіду распраўляе,
Потым голаву прыгнуў
Ды як рынецца з разгону
Біць абцасам аб абцас.
І ігрышча ён з амбону
Годзі лаяць на той раз.
1912 г.
|}
