Гэта старонка не была вычытаная
А ён зразу адказ:
„Каля Яна якраз!“
„А па Яне?“ „Касіць я пайду!“
Так гамонка у нас
Заняла добры час,
А нарэшце ўстаю — да Каруся іду.
У Яхіма-ж ізноў
Мажджэр двойчы прашоў,
І я весел, як мае ўжо быць, —
Яшча-ж роўна я шоў.
Хоць сьпяваў ды бяз слоў,
І язык яшчэ мог мне служыць.
Мяне „Дрогі“ спаткаў,
Падышоў, шапку зьняў,
А я вусы абцёр, расхіліў.
Ён мяне цалаваў,
Да сябе заклікаў,
А нарэшце курыць папрасіў.
Трэці дзядзька — Карусь
Да яго я плятусь.
І так я сам з сабой гаманю:
Кепска будзе, уп‘юсь…
Ды хоць так — не баюсь!..
Вось, дальбог, казаў так, не маню!
Бо я ведаў: „Дзівак“
Добра дасца мне ў знак,
Бо яго — самы большы „мажджэр“.
