Наўскапыта „Ян“ нясецца Праз дзядзінец на гарод! А за ім парафіяне. — О, куды ты, сьвенты Яне? Пане Яне! не ўцякай! Пане Яне, пачакай! А „Ян“, скінуўшы манаткі, Прэ ў каноплі без аглядкі.
1918 г.
|}