Гэта старонка не была вычытаная
Гаворыш складна ты,
Паслухаць нават люба.
Мы слухалі, разявіўшы раты,
Хоць ты адказваў досыць груба,
Але хачу цябе спытаць:
А што будзеш ты сьпяваць,
Як часамі кульганеш,
Ды на прыпек пападзеш?
— Папаўся, брат, карась!
Поэзія тут — лясь!
— Нязгодзен з вамі грамадзяне!
Калі мой час настане,
І лягу я ў скавараду,
То й вусам я не павяду:
Карась папесьціцца ў сьмятане! —
Засьмяяўся сом.
— А няхай ты згары,
Дзівакі, як відаць, песьняры,
Мабыць розум у іх слабаваты, —
Адпраўляйся, карась, ты да хаты!..
Пачакай! ці ня ведаеш, брат,
Хто па часьці няшчасьця тут хват?
— Пра пакуты чарот мне шумеў,
Але слухаць я часу ня меў.
VII
Паслалі дэлегацыю
Да таго чарата,
Хоць думалі, што з гэтага
Ня выйдзе ні чарта.
