Гэта старонка не была вычытаная
XI
Ах, бадай-жа ён скіс,
Гэты рак вусаты!
Проста плягаю зьвіс
Сум яго зацяты!
Нарабіў грамадзе
Клопату па вушы.
Вухам, гад, не вядзе,
Хоць-бы клешняй рушыў.
І няўжо-ж, грамада,
Не дасі ты рады?
Проста сьмех і бяда,
З гэтакае звады!
І пашла на задор
Тая паталоча.
Кінеш, рак сваю хвор,
Грамада так хоча,
Моц яе немала,
Дай ёй разгарэцца!
Пагалоска пашла
Аб раку па рэчцы.
Слухаў бусел, маўчаў,
Думаў, а нарэшце
Чаплі штось прабурчаў,
Нібы зяць да цешчы.
Чапля крыльлем лоп-лоп!
І ляціць да рыбы.
Мусіць бусел на троп
Тут навёў бяз хібы.
