Гэта старонка не была вычытаная
І сказаў тут рак-вусач:
„Грамада! ты мне прабач!
Мая журба ў прах пабіта —
Зваявала мяне жыта,
І ад гэтае пары
Прападай, мой сум стары!
Прападзі наша бяда!
Няхай жыве грамада!“
Рыбка з радасьці такой
Пашла ў скокі талакой,
А за ёю пташкі,
Наварыўшы кашкі
З сьпеленькіх пурышак
Гэ малінак-пышак;
А за птаствам — мошкі,
Падабраўшы крошкі,
За мошкамі — дрэвы,
Васпачаўшы сьпевы,
За дрэвамі - травы
Ладзяць баль цікавы.
І прышлі музыкі
Чарадой вялікай.
Граў на скрыпачцы камар,
На дудачцы чмель-дудар,
Хрушч узяў басэтлю,
Задае там пытлю.
Шэршань барабаніць,
Камарыка ганіць:
