Гэта старонка не была вычытаная
Начальнік узрушан і пот выпірае,
Што выступіў бобам на лбе.
„Ну, вось і дапета ты, песьня старая!“
І сам усьміхнуўся сабе.
II
Мітынг скончан. Разышліся.
І вачом ня верыць Дрот:
Бяз прымусу, без камісій
„Апарат“ нясе Хвядот!
Вось што значыць яно, слова,
І разумны падыход!
А Хвядот зірнуў сурова
І ступіў крок напярод.
Вочы зораць вінавата, —
Вось я грэшнік, моў, які!
Падыходзіць, як да брата,
Сам узрушаны такі.
ХВЯДОТ
Т. начальнік! раскрыў цемнату ты —
Я — вінен!
Ня трэба, ня трэба, т., атруты!
Няхай-жа ён спрахне ад гэтай мінуты
І згіне!
Страта дзяржаве, сабе небясьпека,
Глум збожжа!
Але-ж, сказаць, ня было чалавека,
Нябожа,
