Гэта старонка не была вычытаная
Каб ты-ж век тут хадзіла па ночы!
Каб ты не даждала сьвятой нядзелі!
Каб на твой язык скулы паселі!
А каб цябе задушылі залозы!
Каб праз твае рэбры сена цягалі козы!
Каб цябе заела нуда!
Брыда ты, брыда!
Падла насатая,
Ведзьма праклятая,
Заткала дурное!..
Вон пашла ты, ліха насланое!
АЎГЕНЯ
Ой, ты мешалка, завала!
А няшчасны квач!
Каб мяне яна вон гнала?!
Вось табе — пабач!
Павярнулася Аўгеня
Дынамічна, шустра
І зьбянтэжанай Тарэсі
Паказала… „люстра“!
Не сьцярпела Тарэся абразы,
На Аўгеню насела адразу,
Ды Аўгеня стала рубам —
Як-бы дуб саткнуўся з дубам!
Загулі яны, як восы,
Міг адзін — і хоп за косы!
Зашчамілі зубы,
Гыркнулі ад злосьці,
