Гэта старонка не была вычытаная
І няма тут жалю,
Ні тае літосьці.
— Ну, што? зьела?
— Што? ўкусіла?
— На табе!
— На і табе! —
Хвіга двойчы ўжо схадзіла,
Двойчы ім насы чапіла
І праехала па лбе.
І прымоўклі. Ня пускаюць
З рук суседзкіх валасоў,
Толькі зрэдка прагукаюць,
Калі трапна адшукаюць
Забіяцкіх пару слоў.
— Сунастка!
— Капач!
— Мешалка!
— Квач!
— Заткала!
— Брында!
— Задрыпа!
— Дзындра!
— Ну, пусьці!
— Сама пусьці!
І ня хочуць, ці ня могуць
Компромісу тут знайсьці
— Ну, што будзе?
— Скула будзе!
— Табе трасца!
— Табе дзьве!
