Гэта старонка не была вычытаная
Асядае пыл жаночы.
— Пусьці, ягадка мая!
— Ты пусьці, галубка!
— Не, пусьці ты, любка!
― Я пусьціла!
― І я пусьціла.
Так і кончылася чубка.
— Ха-ха-ха! глядзі, Тарэся:
Хмара прэцца ўжо, ды як! —
Зірк ― стаіць Карусь Дзівак!
― Слухай! дождж шуміць па лесе! ―
І рагоча, аж трасецца,
Аж дрыжыць яго гарляк.
1909 г.
|}
