Старонка:Zbor t2 1929.pdf/53

І пазуху вытраc пустую,
Калошы — дарма!
Агледзіў усе закарвашкі,
Каменьне і плот,
І ўздых вырываецца цяжкі,
І кідае ў пот.
Нуда агарнула такая,
Зьнямеў чалавек!
І грошай ён больш ня шукае —
Прапалі навек!
Бы сьціснуў яго у самоце
Жалезны абруч…
Вісяць адны лапці на плоце
Ды пара ануч.

1910 г.

|}