Гэта старонка не была вычытаная
Мы тайком у цэркву пойдзем —
Поп за грошы дасьць нам шлюб,
Будзем жыць і спосаб знойдзем.
Крэпак ты, Якім, як дуб.
Ці-ж палохацца работы?
Ці няздольны працаваць?
Што нам гэтыя турботы!
Зможам кут асталяваць! —
Прасьвятлеўся твар Якімаў,
Пугу вобземлю шпурнуў,
Сьмела ўскінуў ён вачыма
І кудрамі страсянуў.
ЯКІМ
Я, саколка, не баюся
Ніякае працы!
Куст — мае палацы!..
У ярмо сам запрагуся,
Пацягну ня горш вала —
Ты-б шчасьлівая была!..
Не! ня згінем мы з табою,
З маёй рыбкай залатою!
Ў вочы ёй Якім зірнуў
І да сэрца прыгарнуў.
IV
І вось потайкам, цішком
Ўсё яны абмеркавалі,
Гладка ўсе канцы схавалі.
Справа стала за папом.
