Гэта старонка не была вычытаная
Тым-жа часам Гуль Кандраці
Ca сватамі п‘е ў іx хаце,
Вусы круцячы рудыя —
Што-та, моў, за я! куды я!
Банадыся-ж прытоена
Сядзіць на тых запоінах,
Далёкая ад Кандрата
І ад дому і ад свата.
Дзень вясельля назначылі,
Ды вясельля ня бачылі…
У бліжэйшы час па гэтым
Сьвятою нядзеляй
Пашла дзеўка макам-кветам,
Як кажуць, з кудзеляй.
Не адна пашла ўцякачка,
А з сваім Якімам.
Што багацьце, лепш батрачкай,
Хай яно йдзе дымам!
Ці-ж ёй сэрца заняволіць,
Жывучы з багатым?
Лепей з любым у нядолі
Бяз прытулку-хаты.
У нядзельку на сьвітаньні
Па дарожках патайных,
Каб ніхто ня бачыў іх,
Ідуць лёсу на спатканьне.
Кончыў поп ужо маленьне.
Да папа яны ідуць,
